Arınma olarak da bilinen katarsis, Aristoteles’in Poetica isimli yapıtından alınmış bir sözcük olup; ilgili yapıtta trajedinin seyirci üzerindeki tesirini anlatır. Ayrıyeten Platon’un “Devlet” isimli yapıtında de zikredilen, adil ve onurlu yöneticilere atfedilen bir felsefi tabirdir. Literatürde, ruhun hem özgürlüğüne hem de tarafsızlığına kavuşturulmasını simgeleyen bir retorik olan Katarsis, özünde manevî başkalaşmayı, hatta bunun için bazen boyut değiştirmeyi (Astral olarak) de anlatmaktadır.
PSİKANALİZDE KATARSİS KAVRAMI
Psikanalizde, şuur dışına itilmiş hislerin yaşanıp boşalım imkanına kavuşturularak hastanın patojen hislerden ve nevrotik belirtilerden kurtarılmasıdır.
Antik Yunan’da bir çeşit “ruh dönüşümü” olarak kabul edilen Katharsis, ruhun kötülüklerden arındırılması olarak benimsenmiştir. Aristo, katharsis hakkındaki kanısını, Poetica’da açıklarken, tiyatronun beşere kendisini dışarıdan gösterdiği için isteklerden arınmasını sağladığını söylemektedir.
Aristoteles Tragedya’nın acıma ve kaygı hisleri uyandırarak bu hislerden arınmayı sağladığını söyler. Buna ‘Katharsis’ der.